De bel ging, ik trok nog even mijn shirt recht en wierp een schuine blik in de spiegel. De hele ochtend had ik al een raar gevoel in mijn buik. Het voelde zoals vroeger als ik jarig was en ik op een stoel stond te turen door het keukenraam, wachtend op visite.
Het moment van het interview was aangebroken, Mate&Date over de vloer! Aangezien ik van de zenuwen de vorige keer mijn huisje een upgrade had gegeven, voor we de afspraak besloten te verschuiven, was alles al spik en span.
‘Hoi, wat leuk je te ontmoeten! Oh mag ik meteen even naar de toilet?! ratelde Linda bij binnenkomst.
Grinnikend wees ik haar het toilet, het ijs was meteen gebroken.
‘Nou wat een gezellige toilet, ik ken je meteen al een stuk beter!’ riep Linda toen ze de toilet uitkwam. Ik had er niet bij stilgestaan maar mijn kleine wc-tje staat inderdaad vol met snuisterijen die ik leuk vind of die me dierbaar zijn. Van souvenirs van vakanties, veterstrikdiploma’s, medailles die ik als kind heb behaald en zelfs mijn eerste Flikflak horloge. Ik besef hoe fijn het is dat we elkaar zo ontmoeten in plaats van het invullen van een onpersoonlijk datingprofiel op een portal.
Ik had me voorgenomen me echt open te stellen, ik wilde dat Linda me leerde kennen zoals ik ben om haar zo goed mogelijk te helpen mijn ‘ fairy matchmother’ te kunnen zijn. Het gesprek voelde meteen natuurlijk; geen kruisverhoor over mijn goede en slechte kanten, een verzoek tot een flitsende elevator pitch of ‘wat ik zoek in een man’.
We praatten over mijn jeugd, waar ik ben opgegroeid, welke rol mijn werk speelt in mijn leven, wat ik belangrijk vind en over mijn karakter.
Hoe mijn vorige relaties me gevormd hebben. Dat ik mensen nu sneller kan duiden en me bewuster ben wat voor impact iemand op mij heeft. Ze vroeg ook naar praktische dingen die voor mij belangrijk zijn bij een partner, zoals de woonafstand of het hebben van kinderen. Ik vroeg me hardop af of het een slecht teken is als iemand met hele jonge kinderen alweer single is, heeft hij er dan wel hard genoeg aan gewerkt? Linda was invoelend en oordeelde niet.
‘Wat doe je als je niks doet?’ vroeg ze. Ik was geneigd te antwoorden met het voor de hand liggende maar ik knap ook regelmatig oude meubels op, ik vind het heerlijk om buiten met mijn fotografie bezig te zijn, heb een leuk sociaal leven en ben graag bij mijn familie. En ja, ik mag óók graag Netflixen natuurlijk. Ik ben me ervan bewust dat ik al een tijd mijn eigen leven heb, mijn eigen patronen.
Soms moet ik glimlachen om de vrijheid die ik heb en hoe zich dat uit in de kleinste dingen. Niemand die zeurt dat ik in slaap viel bij een aflevering van een serie (moet je bij Gordon niet proberen..). Niemand die iets vindt van dat ik al vier jaar lang elke dag hetzelfde eet als ontbijt. Ik eet mijn bakje havermout met suiker ‘in peace’, dat vind ik het allerlekkerst en niemand houdt me tegen. En toch verzekerde Linda me dat bij de juiste persoon, het leven zich om iemand heen vouwt. Nu maar hopen dat ie van havermout houdt…
Door: Lydia
